“Divê mirov nebe sebebê şikestina awirên jinekê kurê min. Ku şikest jiyan hildiweşe. Her bera pêy mirov dide. Dibe kul, dibe birîn û kurm digire, ji hundir ve dixwe canê mirov dirizîne”
“Lê bedelê bêdenigiyê jî dazanîbû Mele Selîm. Wekî toqekê dikeve stûyê mirov denyê peyvê. Wekî toqeke naletê…. Zengar digire û diavêje zimên. Û ku peyvan zengar girt li ferhenga hişê mirov ûjdan jî zengar digire.”
“Ji bo tenêtiyê, divê berê mîrov xwe ji xwe biparzinîne, xwe ji xwe dawerivîne. Ji xwe rizgar bibe. Wê gavê mirov tenêtiyê dijî û tenêtî bi tenêtiyê xurt e.”