"Şimdi neden uçamıyorsun, anne?"
"Çünkü büyüdüm, şekerim. İnsanlar büyüyünce unuturlar."
"Neden unuturlar?"
"Çünkü artık neşeli, masum ve acımasız değillerdir. Ancak neşeli, masum ve acımasız olanlar uçabilir.
Daha sonraları, şapkaları başlarından uçtuğunda onu yakalayacak kadar bile uçamaz oldular. 'Alışkanlığımızı kaybediyoruz' diyorlardı, ama asıl mesele, artık inanmıyor olmalarıydı.