Peygamber Sallallahu Aleyhi Vesellem'in Evinde Bir Gün
Abdülmelik El - KasımSözler ve Alıntılar
Abdullah b. Mesud radıyallahu anh-’dan şöyle dediği rivâyet edilmiştir: Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) bana:
“Bana Kur’ân oku” dedi.
Ben: “Ey Allah’ın Rasûlü! Kur’ân sana indirilmişken sana Kur’ân mı okuyacağım”, dedim.
Şöyle buyurdu: “Ben başkası okurken onu dinlemeyi de severim.”
Ona Nisa suresini okudum, nihayet:
“Bunlara karşı da seni şahid getireceğimiz zaman halleri nice olur.” (en-Nisa, 4/41) âyetine kadar okudum. Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’in gözünden yaşlar aktığını gördüm.
|•Buhari
Ebu Bekr radıyallahu anh’dan şöyle dediği rivâyet edilmiştir: Rasûlullah (s.a.v) buyurdu ki:
“Size büyük günahların en büyüğünü bildireyim mi?”
Biz: Evet, ey Allah’ın Rasûlü, dedik.
Şöyle buyurdu: “Allah’a ortak koşmak, anne babaya karşı gelmek”
Bu sırada yaslanmış iken oturdu ve şöyle devam etti:
“Dikkat edin, bir de yalan şahidlikte bulunmak.” Bunu o kadar tekrarlayıp durdu ki, keşke sussa diye içimizden geçirdik.”
|•Buhari ve Müslim
Enes Radıyallahu anh-’dan rivâyete göre Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) bir şey içtiği zaman üç defa nefes alırdı.
O gün..
Biz bu dünyada her ne kadar o sevgili peygamberi göremedikse de, aramızda çok uzun yıllar geçmiş olsa da... Yüce Allah’a, o peygamberin haklarında şunu söylediği kimselerden olmak için dua ediyorum:
Peygamber -sallallahu aleyhi ve sellem- buyurdu ki: “Kardeşlerimizi görmüş olmayı çok arzu ederdim.
Ashab: “Ey Allah’ın Rasûlü! Biz senin kardeşlerin değil miyiz?” diye sordular.
Peygamber: “Siz benim ashabımsınız, kardeşlerimiz ise henüz gelmemişlerdir.”
Ashab: “Peki ümmetinden henüz gelmemiş olanları nasıl tanıyacaksın ey Allah’ın Rasûlü?” diye sordular.
Rasûlullah: “Bir adamın, alnı ve ayakları beyaz olan atları, siyah ve koyu renkli atlar arasında bulunursa o adam kendi atlarını tanımaz mı, ne dersiniz?” diye sordu.
Ashab: “Tanır ey Allah’ın Rasûlü”, deyince
Peygamber şu cevabı verdi: “Onlar abdest aldıklarından ötürü yüzleri, kolları ve bacakları nurlu geleceklerdir ve ben Havz’a onlardan önce varmış olacağım...”
Ey Avf’ın Oğlu, Bu Bir Rahmettir!” :)
İbrahim’in ölümü dolayısıyla Peygamberin (s.a.v)gözlerinden yaş akınca, Abdu’r-Rahman b. Avf radıyallahu anh ona:
“Sen de mi ey Allah’ın Rasûlü?” diye sorduğunda şu cevabı vermişti:
“Ey Avf’ın oğlu, bu bir rahmettir.”
Daha sonra şöyle buyurdu:
“Şüphesiz göz yaşı akıtılır, kalp üzülür ve biz, Rabbimizin razı olduğundan başka bir şey söylemeyiz.Gerçekten ey İbrahim, senden ayrıldığımız için üzülüyoruz.”
|• Buhari
İbn-i Mesud dedi ki:
Bir adam Peygamber (sallallahu aleyhi ve sellem)’in yanına geldi. Onunla konuştu, adam titremeye başladı. Peygamber (sallallahu aleyhi ve sellem) ona şöyle dedi: “Yavaş ol, ben bir kral değilim. Ben kurutulmuş et yiyen bir kadının oğluyum, o kadar.”
Bir Peygamberin Annesi, Üzücü Olsa Da Çoğumuza Teselli :(
Ebu Hureyre (Radıyallahu anh) dedi ki: Peygamber (sallallahu aleyhi ve sellem) annesinin kabrini ziyaret etti.
Ağladı, etrafındakileri de ağlattı.
Sonra şöyle buyurdu:
“Rabbimden ona mağfiret dilemek için izin istedim.Bana izin vermedi.Ondan kabrini ziyaret edeyim diye izin istedim, bana izin verdi.O bakımdan siz de kabirleri ziyaret ediniz.Çünkü o (kabirleri ziyaret) ölümü hatırlatır.”