Gençlik, iki zayıflık dönemi arasında, insanın kendi hayatına, varoluşuna yatırım yaptığı, kendisini inşa etmede en hızlı yol aldığı zaman dilimidir. Bu nedenle gençlik döneminde çizilen yol haritası, yapıp edilenler ya da yapılmayanlar, insan ömrüne damgasını vuran bir mahiyet kazanmaktadır. Aslı itibarıyla zaten bir oyun ve eğlence olan dünya hayatını, bir de gerçekten oyun haline getirenler, bütün zamanı, enerjiyi, sadece burayı inşa etmek için sarf edenler, gençliği nerede harcadıkları sorusuna da cevap veremeyecek olanlardır.
... genç insan, sabit fikirli büyükleriyle ,yakınlarıyla bir meseleyi tartışma durumunda bile mutlaka yumuşak bir üslup ve nazik bir tavır takınmalıdır.
Ancak şartların ağırlaştığı, peygsmberlere bile 'Allah'ın yardımı ne zaman? ' dedirten zamanlar yine olursa -ki olur- ümidi kaybetmemek, yere sağlam basmak, ' Gün doğmadan neler doğar ' neşvesine kapılmak için Ashab-ı Kehf bin yıllar ötesinden bir ümit ışığı yakar. İnsana düşen; doğruluğuna inandığı değerler uğruna var gücüyle ve samimiyetle mücadele etmek, Allah'ın hoşlanacağı düşünce ve davranış kalıplarına uygun bir yaşantı içinde olmaktır.