Her an onu gördüğüne inanıyordu. Bir gülümsemeydi, genç beyaz bir boyundu, birinin gözlerindeki parıltıydı bu. O zaman kanı kalbinde çarpıyprdu. Sevdiğine inandığı ve resim ile bu resimler arasında hiçbir benzerlik bulunmuyordu. Öyleyse sevmiyor muydu onu ? Seviyordu elbette. Zaten bu yüzden her yerde, bütün suretlerin altında onu görüyordu. Zira bütün gülümsemeler, bütün ışık, bütün yaşam oydu.