Yaşama ve yaşamın getirdiklerine sitemkar olan, ama hiçbir şey için pişman olmayan kendi deyişiyle, “Yürek İşçisi” Rıfat Ilgaz’ın, en çok sevdiği yapıtı olan “Pijamalılar”, yoksulluk içinde yaşayan, ama yaşamak için direnen insan öykülerini gözlerimizin önüne serer.
Bu eser, yaşamak için direnen yüzlerce hastanın savaşının hem güldürüsü hem dramıdır. Eser, edebi bir tür olarak dünya edebiyatında az rastlanır bir nitelikte olmakla birlikte, eleştirmenlerin toplumsal yergi türüne örnek olarak gösterdikleri bir özellik taşır.
Rıfat Ilgaz, dönemin ünlü siyasi mizah dergisi Makro Paşa’nın kadrosuna dahil olur.1950’li yıllarda gazetecilik yapmak ister, fakat “sakıncalı!” olduğundan kendi ismini kullanamaz yazdıklarında. Turhan Selçuk ve İlhan Selçuk’un çıkardığı Dolmuş Dergisi’nde “Stepne” yani “Yedek Lastik” takma adıyla “Pijamalılar” adlı eserini dizi olarak yayımlar. “Pijamalılar”, 1959 yılında önce “Bizim Koğuş” adıyla yayınlandı. Daha sonra 1973’te “Pijamalılar” olarak çıktı.
Edebiyatımızın çınarlarından biri olan Rıfat Ilgaz?ın; yaşam öyküsü çok çetindir; sürgünler, hapislikler ve zorluklar. “Pijamalılar” romanında yaşamak için direnen insan gibidir.
Rıfat Ilgaz ın alışagelmiş eleştirel kalemini mizahla harmanladığı kitabımız bir verem hastanesinde geçiyor.
Döneminin zorluklarını eleştiren yazarımız mizahı ön planda tutarak ele almış ve düşüncelerini doğru biçimde aktarmış.
Hastaların başından geçen trajikomik olayları okudukça tebessüm ve hüzün birbirini takip ediyor.
Meraklısına tavsiye edilir… Keyifli okumalar.
