Pnin
Vladimir NabokovQuotes
Bazı kimseler -ben de onlardan biriyim- mutlu sonlardan nefret ederler. Kazık yemiş gibi oluruz biz. Aslolan, zarara uğramaktır. Felaket geliyorum derse gelmelidir.
Dalgın olan dünyaydı, Pnin'e onu yola sokmak düşüyordu. Yaşamı, parçalanan, kendisine saldıran , işlemeyi reddeden ya da onun varoluş alanına girdiklerinde hınzırca gözden yiten, duyusuz nesnelerle sürekli bir savaştı.
Bizi ten zırhı kaplamasa, ölürüz. İnsanoğlu, çevresindekilerden uzak olduğu sürece hayatını sürdürür. Kafatası, bir uzay yolcusunun miğferidir. Ya içinde kalırsın ya yok olursun.
Aşık olunan bazı kadınların gözleri, parlaklığın ve biçimin raslansal kaynaşmasıyla bizi doğrudan etkilemez de o kıyıcı insan yokken ve büyülü iç yanması sürerken, mercekleriyle lambaları karanlığa yerleşince, geciktirilmiş, biriktirilmiş bir ışık patlamasıyla etkiler.
"Bütün bu psikiyatri safsatası, komünizmin bir mikro kozmosundan başka bir şey değil. Neden kişisel dertlerini insanlara bırakmayalım? Dünyada insanların gerçekten sahip oldukları tek şey hüzün değil mi?"
Sayfa 45Kitabı okudu