‘90’lı yıllarda, daha önce “Türkçe sözlü hafif müzik” olarak anılan türe, “Türk popu” denilmeye başlanır. Türkiye’deki seyrine 50’li yıllarda rock’n’roll, twist, ça-ça, çarliston, samba gibi türlerin girişiyle başlayan Batı Müziği, ‘60’lı yıllarda geniş kitlelerle buluşmuş, ilk yıldızlarını yaratmış ve ilk ciddi ürünlerini vermiştir. 70’li yıllar bu müziğin altın yıllarıdır: “Pop oturup pop kalktık” deyimi tam anlamıyla yerini bulur. Türkiye’nin kayıp yılları olarak anacağımız 80’li yıllar boyunca pek adından söz ettirmeyen Batı Müziği, nihayet, ‘90’lı yıllarda kendi adını koyar: “Türk popu”.