Bu povestdə müəllif Kərəm və Əsmərin evliliyindən söhbət açır . Kərəmin çox savadlı elm adamı olduğunu bilənlər Əsməri çox şanslı hesab edir .Amma bu ailənin təməl bir ünsürü çatışmırdı ki ,o da məhəbbət idi . Demək olmaz ki ,Kərəm və Əsmər bir-birini sevmirdilər .Lakin Kərəm işi ilə məşğul olduğunda yuxunu ,yeməyi unutduğu kimi Əsməri də unudur .Əsmər də məhəbbəti başqasında axtarmalı olur .
Yazıçı Əsmərlə onun limon ağacları arasında bir oxşarlıq görürdü : hər ikisi saralırdı .
"Ancaq limonların yaraşığı da ,gözəlliyi də ,həyatı da beləcə saralmaqlarında idi
! Bəs Əsmərin ?! "
