İstanbul adaları içinde, Türkleşmeye en çok direnen ada, Prinkipo (Büyükada) olmuştur.
19. yüzyılın ortalarına kadar fakir Rum balıkçılar ve bahçıvanlarla, inzivaya çekilmiş yoksul keşişlerin barınağı olarak görülen Prinkipo, 1856 Islahat hareketlerinin getirdiği özgürlük havası ve ekonomik canlanmaya paralel olarak, Osmanlı ülkesinin, yaşam tarzı Batıya en yakın, en zengin ve en özgür köşelerinden birisi olmuştur. Il. Abdülhamit döneminin son yıllarında, Ermeni, Musevi ve az sayıda Türk ailesinin yaz aylarında buraya akını, Adanın Rum karakterini etkilememiştir.
Rumlar, İstanbul'da ikinci bir evi olmayan, kış aylarında da burada yaşayan bir nüfus olarak adanın ekonomisini ellerinde tutmuşlardır.
1963 Kıbrıs olayları pek çok Rum semtinin aksine, Prinkipo'yu çok hızlı etkilememiştir. Çözülme ve göç 1974'de hızlanmış, Rum işyerleri ve evleri hızla el değiştirirken, ada Türkleşme sürecine girmiştir.
