Bir kimsenin “ kendisi-oluyor-olması”, kişinin düzenli olarak, bıkmadan, yılmadan, kendi deneyimlerini ve edimlerini olumlamasıdır: ki bu yaklaşım yaptığımız her hareketi meşru kılmak demek değildir, aksine kişinin kendisine karşı sorumlu olma kapasitesini her daim geliştirmeye odaklı olması ve herhangi bir hakim kürsüsüne değil, sadece kendisine karşı sorumluluk hissetmesi demektir. Nietzsche buna özgürlük der.