Yaşamın normal gidişine uygun davranışlarımızdan dolayı hissettiğimiz pişmanlık duygusunun şiddeti, yaşamın normal gidişine müdahale etmemiz sonucu hissettiğimize göre daha az şiddetlidir. Örneğin elinde hiç yokken A hisse senedi satın alan ve bu işlem sonucunda zarar gören kişi de, zaten elinde A hisse senedi bulunan ama bunu elden çıkarmadığı için zarar gören kişi de pişmanlık duyabilir. Birinci kişi aktif bir eylem yapmış, olağan gidişi bozmuş ve bir değişiklik yaratarak parasını bir yatırım alanına aktarmıştır. İkinci kişi ise gidişe müdehale etmemiş, akışına bırakmıştır. Sonuçta ikisinin de uğradığı zarar eşittir. Ama birincinin yaşadığı pişmanlık ikincinin yaşadığından daha şiddetlidir. İşin anahtarı, yapmamakla yapmak arasındaki fark değil, varsayılan (alışılageldik, rutin) seçeneklerle varsayılandan sapan eylemler arasındaki ayrımdır.