"...Gözlerimi kırpıştırıp birkaç saniye öylece yatmaya devam ettim... Korkuyla etrafıma bakınarak kendimi dinlemeye çalıştım. Değişen bir şey yoktu. Yattığım oda, bu yatak, eşyalar, perdeler, yanda duran ufak gardırop bana tamamen yabancıydı. Dün gece yaşadığım kabus devam ediyordu. Yüreğim deli gibi atmaya başladı. Ben kendim ve burada ne işim vardı?..."
Ama bilmek ve şahit olmak en büyük mutluluktur. Macera ise büyük bir ibadettir; çünkü O'nun eserini tanımanın başka bir yolu olduğunu görebilmiş değilim.