Cahiliye Çağı, yani Arap putçuluğu, yabancı tesirlere, bilhassa Güney
Arabistan tesirlerine dayanan yıldızlara tapmanın, ve aynı zamanda
kahramanlara tapmanın her çeşit izlerini taşır. Fakat onda en çok,ilahlara ve cinlere saygı ile birlikte genel bir taşa veya ağaca tapma göze
çarpar.
Hicretin ikinci ve üçüncü yılında, Abbasiler çağında, Kûfe ve Basra, Irakta, iki meşhur ilim merkeziydi. Üstünlük sava şında olan iki rakib filoloji okulu, burada çatışıyorlardı .
El-Medine, Medinta, Aramca'dan gelir. Aramca dilinde “mahkeme yeri, adalet alanı” manasına gelirken, Medine deyimi zamanla "Şehir" manasında kullanılmıştır. Yesrib, Medine’nin asıl Arapça ismidir.
Kâbenin putlarından olan El- Uzza müennes, el-Azz müzekkerdir. Esmaül hüsnada yer alan el- Kübra müennes, el-Ekber müzekkerdir. Hepsinin anlamı ise en kudretli en güçlüdür.