Putların Alacakaranlığı, Nietzsche’nin felsefesinin mikro bir yansımasıdır. Filozofun 1888 yılında kısa bir sürede yazıp tamamladığı bu eser, Nietzsche’yi tüm düşünce hayatı boyunca meşgul eden meselelerin yoğun bir özeti niteliğini taşır. Aforizmadan denemeye geniş bir ölçeğe yayılan, biçim ve üslup bakımından Böyle Buyurdu Zerdüşt’le benzerlik gösteren Putların Alacakaranlığı’nda Nietzsche, hakikat kabul edilen değişmezlerin, putların sonunu müjdeler. Nietzsche’nin de dediği gibi “Bu küçük kitap, büyük bir savaş ilanıdır.” doğa, akıl ve ahlaktan bahsederken kendini kutsallaştıran bütün putlara savaş açar. Peki yeni putlarda yoklanacak mı? Putları yoklamaya gelince, burada bir diyapozonla dokunur gibi çekiçle dokunulacak olanlar, bu defa çağın putları değil ezeli putlardır. Bunlardan daha eski, daha ikna olunmuş, daha şişirilmiş putlar yoktur kesinlikle... Yoktur, daha içi boş olanları da... Kendilerine en çok inanılmış putlar olmalarını engellemez bu durum; üstelik, en seçkin örnekte bile, kesinlikle put denilmez onlara...
Nietzsche’nin kalemi oldukça derin. Kalemiyle tanışanlar bunu çok iyi bilir. Kitabın sayfa sayısı az gibi gözükse de içerik olarak kesinlikle azlığın ötesinde... Hatta öyle ki içerisinde anlamını bile bilmediğiniz kelimeler var. Bu kelimelerin ışığında yazar cümlelerini okuyucuya sunmuş. Okurken benliğinizi derin bir sorgulamanın yanı sıra bilmediklerinizi araştırırken de bulmanız mümkün.
