İhsanları her daim gölgemiz üzerine olsun 18. yy ruhban sınıfına açık bir saldırı niteliğinde satirik, bundan da öte, ısıran bir eser.
Yergisi, Voltaire'in Candide'ine benzer biçimde işlenmiş ama vurgusu çok daha kesif. Kız kardeşinin başından geçen talihsiz olayların da bunda etkisi olduğunun gözlerden kaçmayacağı bir kitap.
Kitabın konusu ise; kendini, hani o tüm kötülükleri iyilikle terbiye edip, sonunda iyiliğin galip geleceğini savunan, bir yanağına tokat atıldığında karşılık vermek yerine diğer yanağın da dönülmesini tembihleyen, insanın yarınki mutluluğu için şimdi, şu anda duyacağı hazların çoğunu yasaklayan, aksi durumda en büyük ateşlerde acı içinde bir öte-hayat süreceğini veczeden, özetle, sosyal bir canlı olan biricik insana doğanın hükmettiği her şeyi görmezden gelip, tüm yaşamını doğal olmayana adamasını öğütleyen anlayışın ortasında bulan genç, saf, naif bir kadının, bu öğretileri içselleştirme çabası içinde yaşadıklarını, savaşımını ve bu düsturları hayat felsefesi haline getirmiş görünenlerin başına ördüğü çoraplardan ibaret.
Kim olursa, birinden bahsederken eğer "...aydınlanma çağı filozoflarından..." gibi bir ifadeye yer veriliyorsa, o kişinin fikirleri hem zamanda hem de mekanda her daim baki kalacak, okuyucularına nüfuz edecek nitelikte olmalı. Rahibe de Diderot'un cesurca ele aldığı konuda, hem akıcı dili hem de yüksek oktavlı satirizmiyle bu anlamda, hem dönemine hem bugünden geleceğe ışık tutacak bir eser.
