Kötü tesadüfler yakamı bırakmıyor, parasızlık canımı sıkıyor, çocukluk anılarım ölümsüz canlılar gibi uykularımı deşiyorlar.
Bütün bunlara nasıl karşı koyacağımı bilemiyorum; nasıl katlanacağımı ise bilmem gerekmiyor. Bunalıyorum. Huzursuzum. Sanki içimde bana kapılarını açmakta dilenen bir ülke taşıyorum uzun zaman oldu çok mu yalnız kaldım?
Huzur isteriz, huzur! En aşinasından, en alışılmışından biçilmiş dikilmişini isteriz!
Hayat yormuyor mu zaten! Bari insanlar yormasın bizi! Dengesizlikleriyle dengemizi bozmasınlar! Cazgırlık değil sükunet isteriz! Sıradan mıradan; ruhumuzu ditmesin asla seçtiğimiz!