ışıdım yoksulluğa, perişanlığa,
uykusuz kamyonlar çizdim gecenin alnına devşirme köyler, puslu kasabalarda dolaştım,
kaç yıl
umudun ve ezilmişliğin çadırında besledim yorgunluğu
sokakların dilber ellerinden öptüm
saçlarını okşadım dağların
ve kuşlar bile uğramazken karanlığıma
şimdi hey desem şehri saçaklarından sarsıyor yalnızlığım