Zevkten sonra bu ne hüzündür, dostum
Bir hıçkırıktan da acı son buse
Dökülürken titreyerek dudaklarından, solgun
Ve sen, melankolik ve yavaş, etmeden tek kelime
Uzaklaşırken dalgın adımlarla ey dostum!
Akşam vedalarının sızısına benzer
Yorgun şehvetle gelen hüzün!
Bizi üzen kırık ezgiye benzer
Akşamın içinde yanan altın mumlarıyla geçen
Siyah, görkemli cenaze alayına benzer...
Ben seni buruk hissediyorum, kendimi uzak...
Sürgün gözlerle kalıyoruz öylece
Narin bir simle zincirlenmişken, izleyerek
Aynı yorgun bakışla, uçup giden hayalimizi...
Başkasın şimdiden, gülümsüyorsun şimdiden çok uzak...