Resimlerle Düşünmek Sözleri ve Alıntıları
Resimlerle Düşünmek sözleri ve alıntılarını, Resimlerle Düşünmek kitap alıntılarını, Resimlerle Düşünmek en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İnsanoğlu asla ulaşabildiği tek bir hedefle yetinmez.
Dünya'da ölümsüzlüğü sağlayan tek yer kütüphanelerdir.
Otistik özellikler gösteren çoğu birey kendilerinde farklı bir şey olduğunu bilir ancak ne olduğunu anlayamaz. Kendi farklılıklarımın boyutlarını ancak çok sayıda kitap okuyup, başkalarını düşünsel ve duyusal süreçleriyle ilgili dikkatle sorguladıktan sonra kavrayabildim.
Sayfa 75
Ekolalisi olan çocuklar - işittiklerini tekrar edenler - duyusal işlemleme yelpazesinin ortalarında bir yerde olabilirler. Sözcükleri tekrarlamalarına yetecek kadar konuşmayı yakalayabilmektedirler. New York Albert Einstein Hastanesi’nden Dr. Doris Ailen, ekolalinin önlenmemesi gerektiğini; böylece, konuşma gelişiminin engellenmeyeceğini ileri sürmüştür.
“Düşüncelerimin benimle birlikte ölmesini istemiyorum. Bir şeyler yapmak istiyorum… Hayatımın bir anlamı olduğunu bilmek istiyorum… Varoluşumun özünde yer alan şeyler hakkında konuşuyorum.”
Kumsalda saatlerce oturup parmaklarımın arasından akan kumu seyredebilirdim. Her bir kum tanesini tek tek incelerdim. Her bir tanecik diğerinden farklıydı ve ben onları mikroskobumla gözlemleyen bir bilim adamı gibiydim.
"Dağlar çok hoş” demişti, “ancak bana senin
tattığına benzer özel bir duygu yaşatmıyorlar… Irmağa ve çiçeklere bakıyorsun. Bundan büyük zevk aldığını görüyorum. Bu histen yoksunum.”
Temple Grandin’in sesi, daha önce hiç bir sesin duyulmadığı, varlığı dahi kabullenilmemiş bir yerden geliyordu ve yalnızca kendisi için değil, aramızda yaşayan, çoğu yetenekli, binlerce otistik özellikler gösteren yetişkin adına konuşuyordu.
“Eğer parmaklarımı şaklatıp otizmden kurtulabilecek olsam, bunu yapmazdım. Otizm, beni ben yapan şeyin bir parçasıdır.”
Sayfa 57
Otizmin en şaşırtıcı yönlerinden biri de, hangi küçük bebeğin yüksek işlevli olarak gelişeceğini anlamanın mümkün olmamasıdır. İki-üç yaşında görülen belirtilerin şiddeti, bozukluğun ilerki yıllarda izleyeceği seyirle bağlantısız görünmektedir.