Retrospektif Öyküler
Sinem BaşSözler ve Alıntılar
Kendi kendine yetebilen bir zamana doğru sanki koşar adım gelmiştim. Hani çocuklar sorar ya: "Bir süper kahraman yeteneğin olsa hangisini isterdin?" diye. Bu kadar hızlı koşmamayı isterdim, muhtemelen.
Sayfa 10Kitabı okudu
O büyük hayalleri kurarken ne kadar genişti ruhum. Kendimi her susturduğumda küçüldüm, küçüldüm, küçüldüm..
İnsanların bir şeye inanması için sarf edilen "Annemin akrabası görmüş", "Eniştem söyledi" gibi yemin cümleleri gayet tatminkardı.
Aslında boş vermek neydi? Hayallerin savaşı kaybetmesiydi. Kaderin, maziden arta kalan zihnin topraklarında hüküm sürmesiydi.
Bilinmezden korkmak, konfor alanında yaşamanın en büyük mazereti olsa gerek. Gerçek bir mazeret: İnsanlar ilk çağlardan bu yana sadece bilmedikleri şeylerden korkmamışlar mıdır?
Sayfa 34Kitabı okudu
En son gittiği "An'ı yaşa" seminerinde duymuştu, geçmişin ve geleceğin bilinmezlere karıştığını, "şimdi"nin eldeki tek hediye olduğunu.
Sayfa 32Kitabı okudu
Artık tek başına kaldığım bu dünyada bir şeylerden korktuğumda sığınacağım bir yerdi burası benim için. Canım yandığında anneme babama koşmak için buraya gelecektim. Onlara ancak bu evin kokusunda kavuşabilirdim. Burada en azından bu koku beni kucaklar, saçımı okşardı.
Sayfa 24 - 40 kitapKitabı okudu