"Allahmı güclüdür, şeytanmı?" - deyə soruşdu. Mən cavabında: "Allah güclüdür, biz Allaha dua edirik ki, şeytana qalib gəlsin və onun bizi yoldan çıxarmasına imkan verməsin". Cümə etiraz edib dedi: "İndi ki Allah belə güclüdür, bəs nə üçün şeytanı öldürmür ki, bir də şər işlər görməsin?" Mən Cümənin bu sualı qarşısında, doğrusu, özümü itirdim. Qiyamət günü haqqında olan söhbətlərimə də onu axıra qədər inandıra bilmədim. Amma bir Allah bilir ki, mən onunla bütün söhbətlərimdə çox səmimi idim. Mən müxtəlif şeyləri ona başa salmağa çalışanda çox düşünürdüm və özüm də öyrənirdim. Cümə ilə bu söhbətlərim məni o qədər məşğul edirdi və vaxtımız elə xoş keçirdi ki, üç ilin necə keçdiyini hiss etmədim. Cümə yaxşı bir xristian olmuşdu. Biz birlikdə Allahın müqəddəs kitabını oxuyurduq..
Yaxşılığa yaxşılıqla cavab vermək insandakı nəcib sifətlərin sırasına daxil deyildir və adamlar çox zaman öz verdikləri vədi nəzərə almır, əksinə, paxıllıq hissini nəzərə alıb hərəkət edirlər.
Əgər öz vəziyyətimizi nəzərdən keçirib qiymətləndirəndə, şikayətlərimizi doğrultmaq üçün biz öz halımızı daha pis şərait və vəziyyətlərlə müqayisə etsək, biz öz taleyimizdən çox az şikayətlənər və ona daha çox minnətdar olub şükür edərik.