Yaşamımızın akışı içinde hep kötülükten kaçınmaya çalışıyoruz, ama bir kez pençesine düştük mü bize en büyük dehşeti yaşatıyor ve içine düştüğümüz beladan bizi çıkaracak tek araç ya da kurtuluş kapımız da yine kendisi oluyor.
İnsanlar kendilerini daha iyi durumdakilerle karşılaştırarak sızlanıp yakınacaklarına, daha kötü durumda olanlara bakarak şükretselerdi; yaşamda pek az üzüntü kalırdı.