Sanki tek başıma yazıyorum kitabı. Kendimi bir yazar, avukat gibi hissediyorum." (Eylem)
Katliamın olduğu gecenin sabahıydı. Saat ona geliyordu. Babam kapıdan içeri girdi, olduğu yere çöktü. Ellerini gözlerine götürdü, Kıymet, Fadıl gitti, Fadıl öldü,' dedi." (Kıymet)
Köye baktığımda uçaklardan başka bir şey görmüyorum. Çünkü, ufkum hayata kapalı.( Nazlı)
Nereden bilecektim, nasıl bilebilirdim, küçükken el salladığım uçaklar kardeşlerimi bombalayacaklar!" (Nevruz)
Şimdi benim son diye bitirdiğime, kim bilir kimler ilk diye başlayacak" (Nezahat)
En çok ne koyuyor biliyor musunuz Onun gülerken çektirdiği fotoğrafa bizim ağlayarak bakmamız." (Sevcan)
Biliyor musun, Aslan Halı saha da sizin yokluğunuza dayanamadı, çöktü." (Şilan)
Hakikatin tarihi şöyle yazacak: Annesinden sessizce doğan, ateşin de bedenlerini sessizce yediği çocukların hikâyesi bu..." (Hülya Tarman)
