Roma İmparatorluğu’nun Gerileyiş ve Çöküş Tarihi’nin 6. cildinde Gibbon, bir önceki ciltte giriş yaptığı İslamiyet analizini genişletiyor. Hz. Muhammed’in ölümünün ardından Müslümanların başına geçen halifelere odaklanıyor bu defa. Emevi, Abbasi, Fatımi vb. halifelik hanedanlarını ve İslam’ın bir imparatorluk haline gelişini gerçekleştirilen fetihler üzerinden inceliyor. Suriye ve Mısır ile başlayan bu büyük fetih hareketinin giderek Kuzey Afrika’ya, oradan İspanya’ya ve İtalya’ya nasıl ulaştığını anlatıyor.
Gibbon, İstanbul’un Araplarca iki kez, Ruslarca 4 kez kuşatılmasına da değiniyor. Bunların yanında bugünkü Balkan ve Doğu Avrupa ülkelerinin kökenlerini ve Bizans ile ilişkilerini irdeliyor.
6. cildin son bölümünün büyük bir kısmını ise Türklere ayırıyor; özellikle de Selçuklulara. Gaznelilere başkaldırıp halifenin övgülerini kazanan Selçuklu Türklerinin İslam imparatorluğu içinde gittikçe nasıl yükseldiğini, Romanus Diogenes’in önceki üç savaşı kazandığı halde Malazgirt’te nasıl bir bozguna uğradığını detaylandırıyor.
