Noriko yabancı şehirden gelen Romalıları izledi. Nemli ve ağır havaya rağmen, ağır vasıtalara rağmen, Bianjing’in kalbinden bir görünüm vardı. İki yol bu müthiş şehrin meydanına kesişiyordu, sarayın yanından, nehri ikiye bölüyordu ve Yudong vadisinden öteye dört kapı açılıyordu. Simetri tapınak ve bahçelerle sağlanıyordu. Kuzeydoğu duvarlarının içinde, seramik bloklar halindeydi ama bunlar demir gibi görünüyordu. Her hat antikaydı ama tamamen yeni gibi görünecek derecede keskindi.
Sadece bir muhafız Noriko’nun orada olduğunu biliyordu. Buda modelinde çiçeklerle bezenmiş bir çatı vardı, tıpkı mücevher gibi parlaktı. Ve her ayrıntı yakından görünebilirdi, çatı tıpkı bir dalganın buza dönüşümü gibiydi, gri - yeşil arası bir renkteydi ama transparan değildi. Tüm şehir böyleydi, tıpkı sarayın kendisi gibi, iç duvarlar kan kırmızısıydı sadece köşesi yeşildi ve çiçekliydi, güzelliklerle dolu bir mekândı. Tıpkı bir elmas gibi parlıyordu.
