-“Tanrım, hayat ne kadar kaba! Birbirini yiyen yiyene! Başını kesip tavuğu yiyoruz. İşkence ediyor, öldürüp domuz yavrusunu yiyoruz. Çayırlarda çiçekleri çiğniyoruz. Çocukları ağlatıyoruz, bakıyorlar yüzümüze, ağlıyorlar. Ah, hayattan öyle tiksindim ki her şey allak bullak oldu ruhumda.”
+“Ama bu, belki de ölmekten daha iyi.”