Nefs-i emmare halindeki insanın kalbi, cisme ait nimetlerle şehvetlere dalar, halini değiştirir. Mevla'dan uzaklaşır. Daha önce amir iken memur durumuna düşer. Eğer kalb, bu mertebede uzun müddet beklerse, onun artık gayb alemine yönelmeye gücü de kalmaz. Zira gayb ayna gibidir. Toz ve pastan alınmış oldukça, insan onda şekilleri net ve berrak olarak görür. Uzun zaman parlatılmazsa, pas onun cevherini büsbütün kaplar. Parlatmak da körlüğünü gidermez....