Most Liked Rumeli'ye Elveda Quotes
You can find Most Liked Rumeli'ye Elveda quotes, most liked Rumeli'ye Elveda book quotes, the most impressive sentences and paragraphs on 1000Kitap.Üsküplü şair Yahya Kemal’in deyimiyle “Sultan Murad Han yadigârı” olan Üsküp tek kurşun sıkılmadan, tek kişilik direniş olmadan Sırplara teslim olmuştu.
Bulgar ordusunun ve kralının bir gözü Çargrad dedikleri İstanbul, öbür gözü Edirne üzerindedir. Bulgar Kralı ya da Çarı Ferdinand, büyük bir tantanayla, Çatalca önlerindeki Bulgar ordusunu teftiş etti. Kendisini Bizans’ın vârisi gibi gördüğü için, gözü Ayasofya’dadır. Alman asıllı Bulgar Çarı Ferdinand, Bizans imparatoru kıyafetiyle portrelerini yaptıran tuhaf bir adamdır.
Sürekli askeri üniforma giyen Ferdinand’ın Çatalca önlerinde söylediği şu sözü ünlüdür:
Önümde bir Çatalca çiti kalmıştır, onu da bir tekmede yıkacağım. Ayasofya’da muhteşem bir dini törene hazır olun!
...
Ferdinand’ın bütün bu olaylardaki rolü zamanla negatif bir hal aldı. Zaten etnik olarak Bulgar değildi. Alman ve Fransız karışımıydı. Annesi Fransız Louis Philippe’in kızıydı. Ama o yine de kendini milliyetçi bir Bulgar olarak tanımlardı. Bulgar askerlerinden bile daha milliyetçiydi. Kendini çok üstün ve güçlü görürdü. Bizans imparatoru kıyafetiyle portrelerini yaptırmıştı. İşte Bulgar ordusunun fazla motive olmasının sebeplerinden biri de bu olabilir. Belki bu sebepten güçlerinin ötesine geçmek, Çargrad dedikleri İstanbul’u almaya çalışmak falan istemişlerdi.
Balkan milliyetçiliğinin bir özelliği “etnik” nitelikte olması ise, öbür özelliği “irredantist” yani geçmişte fi tarihinde “kaybetmiş” saydığı toprakları geri alma davası güden saldırgan bir milliyetçilik olmasıdır.
Şehirler neden hiç direnmeden teslim oldular? Bırakın direnmeyi, heyet gönderiyorlar savaş istemiyoruz diye... Selanik, Üsküp, Manastır böyle mesela. Ama varsayalım ki, Osmanlı ordusu eğer Atina’ya girecek olsaydı mutlaka ciddi bir halk mukavemetiyle karşılaşırdı. Bizim şehirler niye böyle teslim olmuştu?
Bkz; Stavropol (Haç şehri) asıl adı Şetkala
Kemal Karpat 1859-1914 yılları arasında 2.5 milyon Müslüman’ın Kafkasya’dan Türkiye’ye tehcir edildiğini veya göçtüğünü, bunun yarım milyonunun yollarda öldüğünü tahmin ediyor. Rusya, Müslümanları sürüp çıkardığı bu topraklara Rusları ve Slavları yerleştirerek Ruslaştırma politikası izliyordu.
Nüfusun homojenleştirilmesi, devlete dinen ve etnik olarak sadakat duymayacağı düşünülen nüfus gruplarının yerlerinden edilerek sayılarının önemsizleştirilmesi 19. yüzyıla ve 20. yüzyılın ilk çeyreğine damgasını vurmuş bir dünya gerçeğidir, maalesef.
Nazilerin Yahudi soykırımı dahil, 20. yüzyılda yaşanacak olan soykırımların öncüsü, Rusya’nın Kırım ve Kafkasya’da yaptığı tehcir ve katliamlardır.
Balkan Savaşı’nda adaları ele geçirmesiyle Anadolu’ya yönelen Yunan tehdidi eylemli hale geldi. Yunan tarihçi Dimitri Pentzopoulos, 2002 yılında yayımlanan kitabında Megali İdea’yı ve Rum-Yunan milliyetçiliğini şöyle anlatır:
Bu milliyetçi davranışı anlamak için Greklerin coşkulu bir şekilde kendilerini antik Atina’dan ziyade Bizans’a daha yakın hissettiklerini akıldan çıkarmamak lazımdır. Antik klasik dünyaya hayranlık duyulmuştur, saygı gösterilmiştir, fakat o dünya ölüdür. Diğer taraftan, Bizans İmparatorluğu ise bütün Greklerin kalbinde çok canlıdır ve 1453’ten beri Greklerin tepkilerini belirlemiştir. Türk işgali daima geçici sayıldı ve daha ilk çocukluk yaşlarından itibaren bütün kızlara ve erkeklere er veya geç bütün Greklerin tekrar birleşecekleri ve Konstantinopolis’in başkentliğinde tek millet haline gelecekleri öğretildi... Bugün bile bir kimse “polis”e yani “şehir”e gideceğini yahut babasının “şehir”de doğduğunu ya da “şehir”de çıkan yangında dükkânların harap olduğunu söylese herkes bilir ki kastedilen İstanbul’dur.
Pentzopoulos’un bu satırları Osmanlı Rumlarının da duygu ve davranışlarını izah eder. Zaten Patrikhane ve Rum toplumunun siyasi liderleriyle yaşanan siyasi çatışmalar da bu gerçeğin kanıtlarıdır.