Toprağa kapaklanmayı, bilsen ne kadar çok istiyorum.
Bu aziz toprak, kavrulmuş yıkılmış bir halde,
Fakat onun tamamı ateş içinde,
Halbuki burası boş ve sakin idi.
Şimdi yine de yaz geldi.
Toprağa çok çeşitli güllerle
Sanki her şey geriye geldi.
Toprak ise ayaklarla ezilmiş haldeydi.
Buraya gelen ayaklarla,
Dünyanın barışını bozmaya
Birdenbire kızıştı,
Tahayyülü mümkünsüz bir savaş ateşi.
Bir çok kalpler kırıldı.
Annelerin feryadı ve sevenlerin ağlaması
Bu ne zaman son bulacak?
Kaybolanların yeni doldurulmazdı
Yaz, sevgi çağıdır
Delikanlıların kızlarla görüşme çağıdır
Halbuki onlar
Savunma savaşı veriyorlar.
Bu ne zaman son bulacak?
Gelecekten kim haber verebilir?
O genç mecbur muydu ki?
Bir lokma ekmek için savaşsın.
O ellerle gül götürmeliydi.
Halbuki onun yerine onlar
Aftomatlarla kurşun atmaya mecbur bırakıldılar.''
