Rüyalardan Öte Kabuslar Kadar
Can DikmenliComments and Reviews
Kitap elime ilk ulaştığında yazardan (yazardan daha önce yazdığı bir kitabım olmasına rağmen) ilk defa bir kitwp okuyacağım için merakla arka kapak yazısını okudum. Genellikle ilk tanışma kitaplarıma böyle yaklaşım gösteririm. Bu benim için bir ritüel haline geldi diyebilirim. Arka kapak yazısı beni içine çektiği an o geceki yoldaşım da belli olmuş oldu. Başta ne okuyorum dedim. Çünkü kadın karakter gibi bende bir karmaşanın içindeydim. Ve nasıl düze çıkacağına dair bir fikrim yoktu. Sayfalar aktıkça 'Ne oldu? Ne olacak?' diye diye evin içinde turladım durdum. Çünkü her kapı yeni bir çıkmaza her olay yeni bir döngüye evriliyordu. Bitmek bilmeyen sorularım ve asla cevaplarını bulamayıp delirmek üzere olmamda bir başka erkendi tabiki.Son sayfaya kadar hop oturup, hop kalktım.
Üç kadının tek bedende oluşu ve ayrı hayatlarına alışmaya çalışırken bir de Demir girdi araya. Hayda ben tam kaptırmıştım oysaki.. Ama adam ne kadsr sevilesi olsada büyük bir sır vardı ruhunda. Aşk olmadan kitap olmaz mantığında bir insan olduğum için karakteri sevip kalbime almam çok kısa sürdü. Akıcı kalemi ve zekası ile yazar kalbimde taht kurdu diyebilirim. Tüm övgüleri gerçekten hak eden genç bir kardeşimiz. Lakin o son? Peki ya o son sayın @candikmenlii ? Kalbime kastınız mı var? Lütfen ikinci kitabı yazdığınızı ve bana yolda olduğunu söyleyin? Bunu duymaya çok ihtiyacım var! Sevgili 
DOKUZ YAYINLARI lütfen devamı için bu yaşlı kalbimi çok bekletmeyiniz...
Bir kadın, üç isim, üç hayat..
Rüyalardan Kâbuslar Kadar
Konusu, ana kadın karakterin ara sokakta erkek arkadaşı ile kavga etmesi sonucu gitmek üzereyken erkek arkadaşının onu taşla başına vurmasıyla başlıyor. Uyandığında ise kendisini hafızasını kaybetmiş bir durumda buluyor. Ve devamında kadın karakter fark ediyor ki öyle normal bir hayatı yok. Üç ayrı kişiliği ve üç ayrı hayatı var. Böylece kendisinin aslında hangisi olduğunu bulmaya çalışıyor. Figen mi? Jülide mi? İlem mi?
Kendi yorumum: Yazarın kalemiyle ilk bu kitap sayesinde tanıştım. Yazım dili yerindeydi, her şeyi ana karakter ile birlikte öğrenmemiz güzeldi. Başlarda "olmasa da olur" dediğim sahneler vardı ancak yazar daha sonra bu parçaları birbirine bağlayınca öyle bir sorunum olmadı. Bir karakterin kendini bulma öyküsü gibiydi ve bu çok güzel bir fikirdi. Aksiyon, gizem ve entrika ile güzel harmanlanmıştı. İkinci kitapta neler olacağını gerçekten merak ettim 
Can Dikmenli
