Şehir uçsuz bucaksız bir akvaryumdu , bulvarları , caddeleri ve istasyonları seyrettiği . Her biri kabarcıklar çıkararak nefes aldığını gösteriyordu ona . Bu masalsı dekor içinden neleri şiirine katacağını sezmeye çalışıyordu şair :
" sisler bulvarı' na akşam çökmüştü
omuzlarımıza çoktan çökmüştü
kesik birer kol gibi yalnızdık
dağlarda ateşler yanmıyordu
deniz fenerleri sönmüştü
birbirimizin gözlerini arıyorduk ."