Saçaklı Kız’ın Pasaklı Günlüğü
Nur DombaycıQuotes
Yapmayalım böyle şakalar :D
İsmail cin gibi bakan gözleriyle karşımıza dikildi. "Koşun koşun! Ana sınıfından çığlık sesleri geliyor, sanırım başları belada. Onları kurtarmalıyız!!!" dedi.
Durur muyuz? Koşarak alt kata , ana sınıfının kapısının önüne geldik. Birbirimize anlık bir bakış atıp daldık içeri!
Sessiz sessiz boyama yapan minikler, bomba etkisi yaratan girişimizle neredeyse akıllarını kaçırıyorlardı! Hehheee!
Çığlıklar atarak öğretmenlerinin yanına koşmaya çalışan , ağlayan, bas bas bağıran minikler! Tam bir curcuna!
Arkamıza baktığımızda İsmail'in yerinde yeller esiyordu tabii... Çocuklar sakinleştirilince, üçümüz de kulaklarımızdan tutularak Müdür'ün odasında bulduk kendimizi. İsmail'i şikâyet edince , beş dakika sonra onu odaya getirdiler. Müdür:
- Yahu çocuğum, iki haftadır kendi çocuğumu gördüğümden daha çok gördüm seni. Niye arkadaşlarını kandırdın oğlum, diye bir güzel haşladı. Hepimiz kızgın kızgın yüzüne bakarken , o da çıkıp gamsız gamsız: "Eee, camdan atlayın desem atlayacaklar mı?" demez mi!
Bu defa müdür ona hiç kızmadan ( hatta bu mantıklı savunma karşısında ona hak vererek) bize baktı. Eh, biz de gülmeye başladık! Nasıl olduysa o zamandan sonra hep güldürdü bizi, hiç dibimizden ayrılmadı İsmail. Pek ayrılsın istemedik de hani!
Ahahahah :))
İlk tanışmamız baya "dişli" olmuş. Hakikaten! Bizi, uslu uslu oynuyoruz diye sadece iki saniyecik yalnız bırakmışlar ve o anda kolunu "Haartt!" diye ısırmışım.
Etiketleyebilirsiniz :))
Beraber aguladık, beraber güldük, beraber ağladık. (Gerçek anlamda ağlamak bu canım! Öyle deyim gibi falan değil yani. Salyalı sümüklü...)
:D
Veee son olarak da takımın neşesi... Bermuda şeytan üçgeninden, fantastik dörtlüsüne terfi etmemizi sağlayan İsmail. O bir komedyen! O bir dalgacı! Ne zaman canın sıkılsa İsmail güldürmek için oradadır.
Həm normal olan psixikamı pozun, həm də psixikan pozulub deyə həkimə aparın.
Görəsən, anormallıq , həqiqətən, məndədir ?
Sayfa 91Kitabı okudu