Sacher-Masoch’un Takdimi
Gilles DeleuzeEn Eski Sacher-Masoch’un Takdimi Gönderileri
En Eski Sacher-Masoch’un Takdimi kitaplarını, en eski Sacher-Masoch’un Takdimi sözleri ve alıntılarını, en eski Sacher-Masoch’un Takdimi yazarlarını, en eski Sacher-Masoch’un Takdimi yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İşkenceleri kurbanlardan başkası betimleyemez, işkenceciler kaçınılmaz olarak kurulu düzenin ve iktidarın ikiyüzlü dilini kullanır: “Genel kural olarak işkenceci, yerleşik bir iktidar adına uyguladığı bir şiddetin dilini değil, alenen onu mazur gören, haklı çıkaran ve üstün olması için ona bir neden sunan iktidarın dilini kullanır. Şiddet uygulayan susmaya zorlanır ve aldatmacaya ortak edilir...
Sayfa 19Kitabı yarım bıraktı
Yıkımlar hâlâ yaratımların ya da başkalaşımların öteki yüzüdür; düzensizlik bir başka düzendir, ölümün çürüyüşü aynı
zamanda yaşamın oluşumudur.
“Evet, doğadan tiksiniyorum ...” Başkalarının acısının kendisine haz verdiğini düşünmekle bile teselli bulamayacaktır: Ben ’den alınan bu haz, olumsuza yine yalnızca bir olumluluğun öteki yüzü olarak erişildigi anlamına gelmektedir.
...en azından kötülüğü hoş ya da neşeli bir şeymiş gibi göstermemiş olduğunu söylemekte haksız değildir.
Pornolojik edebiyatın, her şeyden önce, dili kendi sınırıyla, bir tür “dil-olmayan” la (konuşmayan şiddetle, üzerine konuşulmayan erotizmle) ilişkilendirme niyetinde olduğu pekâlâ doğrudur. Ama bu görevi ancak, dilin kendi içindeki ikizini ortaya çıkarmayla gerçekten yerine getirebilir: Buyruk ve betimleme dilinin daha yüksek bir işleve doğru aşılması gerekir. Kişisel öğenin yansıyarak kişisel olmayana geçmesi gerekir.
Sayfa 23Kitabı okudu
Mazohizm ve bekleyiş
Mazohist, bekleyişi saf haliyle yaşayandır, iki eşzamanlı akış arasında bölünmenin saf bekleyişine aittir, bu iki akışın biri beklenen bir şeyi temsil eder, bu, esas itibarıyla gecikendir, hep geç kalır ve hep ertelenir, akışlann öbürü umulan bir şeyi ve beklenenin gelişini hızlandırabilecek tek şeyi temsil eder. Böyle bir biçimin, iki akışıyla birlikte zamanın böyle bir ritminin kesin olarak belirli bir haz-acı kombinasyonuyla dolu olması gerekir, bu zorunlu bir sonuçtur. Hazzın bekleneni yerine getirmesiyle aynı anda, acı da umulanı yerine getirir. Mazohist, hazzı esas itibarıyla gecikmiş bir şeymiş gibi bekler ve acıya da, hazzın (fiziksel ve ahlaki olarak) gelişini nihayet mümkün kılan bir şartmış gibi bel bağlar. Dolayısıyla hazzı, kendisi de beklenen bir acının, hazza geçiş vermesi için gerekli olan süre boyunca erteler. Mazohizmin tedirginliği burada, hazzı sonsuzca beklemenin, ama acıyı da, yoğun bir biçimde bel bağlayarak beklemenin çifte belirlenimini kazanır.Yadsıma, askı» bekleyiş, fetişizm ve fantasma mazohiste özgü kümeyi oluşturur.
Sayfa 59Kitabı okudu