İlkin gözlerin vardı sonra mâvi gökyüzü ve kuşlar ellerim hasret içre yanardı saçlarımı eskitirken yağmurlar. Kanayıp dururken yüreğim ben vardım, sen vardın ve insanlar hep dağlara yürürdüm yıldızların söndüğü zamanlar bütün yollar kesikti, kesiktim yüreğim çarpardı, sen yoktun ancak. Fakat ben ağlayamam fakat, ben gülemem.

Sayfa 18 - Ötüken Neşriyat

Saf Siyah Gürsel Dönmez

Reklam