Ah kardeşim, yanında olabilseydim de kurulan hayalleri ölümün nasıl devirdiğini sana gösterebilseydim. Artık beni unutulmuşluğun çukuruna göm, ben çoktan öldüm.
Sağım, solum, önüm, arkam yığın yığın zulmet; ne gaye belli, ne mevki; ne veche var, ne cihet. Döner döner çıkamam, ye's içinde kıvranırım; mezara canlı giren bir zavallılayım sanırım!
Yoksulun yuvası kimsesizlikten yıkılsa Ömer de altında kalır. yeryüzünde zulümle kan dökse biri, o mazlumun bir damla kanı koca bir girdap olur boğar Ömer'i.
Taşıdığı yük değil; kaderin ceza gibi omuzlarına yüklediği bir kambur sanki... Bilmiyorum, günahı nedir; onun kadar ben de bilmiyorum, neden mahkûmdur bu yaşta!