İnsan gündelik yaşamında kusurları görme ye öylesine alışmıştır ki, yalnızca sevmek insana hakiki bir göz bahşeder. Böylece seven sevdiğine asıl görülmesi gerekeni gören bir bakışla bakabilir. Aşk kör değildir; fakat asıl görülmesi gereken kusurlar olmadığından, kusurları görmez. Ayıp ve kusuru sevgiden yoksun, kusurlarla dolu bir göz görebilir ancak. Sevgi insanın gözlerini temizlediğinde ise, gördüğü her şey sevgiye layık olacaktır.