Romantik komedi olmaya çalışmış ama R'si bile olamamış saçma sapan bir roman...
Giriş kısmı, benim pozitif bakış açım sayesinde bayağı sağlam sahneler vaadediyordu. İşte iki kız kardeş Ami ve Olive. Aralarında ufak bir gerginlik var kimsenin bilmediği. Kitap Ami'nin düğün günüyle başlıyor. Olive Ami'den bahsediyor. Ne kadar şanslı olduğunu, her şeyi sponsorlarla, reklamlarla hallettiğini, balayını bile çekilişten kazandığını vs.
Ami içinde peri gibi göründüğü gelinliğini giyerken ikiz kardeşine seçtiği fosforlu yeşil aptal elbiseyle aklımı karıştırmıştı. Bunlar niye düşman gibiler ya? Ami neden o elbiseyi seçti, kardeşi olacak Olive bi'de, saçmalığa bak... gibisinden şeyler düşünerek okuyordum.
Yine reklam & sponsorluk şeyi altında hazırlanmış düğünde Olive ve Ethan hariç neredeyse herkes gıda zehirlenmesi yaşıyor. Olive'in alerjisi olduğu için yememişti ama Ethan niye yemedi onu hatırlamıyorum :p
Kardeşini fosforlu ışık gibi gezdiren Ami, midesindekileri boşaltırken balayı araya gitmesin diye kardeşi Olive'e sen git, gitmelisin demeye başladı. Dane'de Ethan'a demiş sen git diye. Yemek yüzünden ertesi gün gitmeleri gereken balayına gidemeyen Ami ve Dane, yerlerine kardeşlerini gönderiyorlar... Böyle başlıyor kitap, sonra da saçma sapan ilerlemeye devam ediyor. Gereksiz tesadüfler ve yine gereksizin de gereksizi olan sahnelerle.
Hiçbir yerinde, gülmeyi bırak sırıtmadım bile. Ethan'ın zaten sempatik olan bir yanı yoktu. Olive'in de aynı şekilde. İkisinin arasında geçen diyalogların anlamsızlığı felsefe paragraflarıyla at koştururdu...
Bu kitap olmamıştı...
Sahte Balayı
