Fakir Baykurt’un, Nevşehir’de anlatılagelen bir halk masalına yeniden can verdiği eseridir Sakarca.
Sakarca bir horozdur ama öyle bildiğimiz horozlardan değildir. Haksızlık karşısında susmayan bir horozdur. Masal bu ya.
Çok eski zamanlarda, yakın zamanlarda ya da bugün zorba bir bey çıkar ortaya. Gözü doymaz beyimiz, bir haksızlık, zorbalık yapar. Zorbadır durur mu. Kimsenin sesi çıkmaz, siner köşesine. Beye ne denebilir, kim karşı gelebilir ki? Bir Sakarca susmaz; bağırır, çağırır, feryat figan eder ne fayda. Ne insanlar ne hayvan halkı kulak verir bu çağrıya. İş başa düştü diyen Sakarca, başlar yolculuğuna haksızlığı bitirmek için. İşin sonunda pilavın yanında kızartma ya da haşlama olmak var, suyuna da çorba ama durmaz. ‘’Bir haksızlığa susulduğu zaman devamı da elbet gelir’’ der. Adalete giden yollar çetindir, Sakarca için kolay olacak değil ya. Aşar tepeleri, dağları, dereleri bin bir zorlukla; varır konağına beyin. Menzile varmanın son olduğunu kim söylemiş? Asıl mücadele o zaman başlar.
Mesaj bilindik, masalın mesajı da nettir. Zulüm karşısında sustuğunuzda zalimin tarafındasınızdır. Susmak tarafsızlık değildir, taraf olmaktır. İnsan yerine bir horozun seçilmiş olması da manidardır.
Eski zamanlar alarm yerine horozlar vardı, onlar ‘uyandırırdı’ insanları.
Çocuk yaşta okumuş olmak çok daha iyi olurdu ama masallar çocuklar içindir algısı da doğru değil. Masallar güzeldir, evrensel mesajlar hepimiz içindir.
Bir saatte okunabiliyor, keyifli okumalar.
