Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Salon Köşelerinde
Safveti ZiyaSalon Köşelerinde Yorumları ve İncelemeleri
Salon Köşelerinde sözleri ve alıntılarını, Salon Köşelerinde kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Beklediğim gibi bir kitap değildi ama iyi anlamda söylüyorum bunu. Aynı şeyi Vatan Yahut Silistre'de de düşünmüştüm, cümleler, anlatım, diyaloglar o kadar güzel ve dolu ki hayran olmamak elde değil. Günümüz kitaplarındaki bayağı aşk lafları dönmüyor, hisler o kadar basit, banal değil. Bir diğer değinmek istediğim konu ise Serveti Fünuncuların okullarda biraz yanlış aktarıldığı. Hepimiz üniversite sınavına çalıştık, çoğumuz edebiyat dersinde bunu öğrendi: "Serveti fünuncular bireysel duyguları eserlerinde işlemiştir, yönetimin baskısı sebebiyle toplumsal konulara değinmediler bla bla" Bunun yanlış bir bilgi olduğunu söylemiyorum. Evet, okuduğum kitap özünde bir aşk romanı. Evet, bir Namık Kemal kitabı kadar yoğun vatan, millet teması yok. Ama yine de Safvet Ziya'nın kendisinin de önsözde söylediği gibi bir şekilde o zamanki toplumsal yapı kitabın içine ustalıkla işlenmiş. Kendilerinden önceki gibi açık açık bir söylem olmasa da.. Hafiften o çekingenliği hissediyorsun ama yine baskı altında olduklarını, esir olduklarını Şekip karakteri üzerinden güzel bir dille aktarılmış. El mecbur kitabın konusu ne kadar bireysel bir tema üzerine olursa olsun karakterlerin bulunduğu toplumdan, o toplumun yapısından izler taşır. Birey olmadan toplum, toplum olmadan birey olunur mu? (Bu sanki birinin sözüydü şu an hatırlayamıyorum) Zamanında öğretirlerken çok keskin bir ayrım yapılmıştı Serveti Fünuncular ve Tanzimat Edebiyatçıları arasında o yüzden değinmek istedim..İyi okumalar
Kitabımız bir aşk hikayesi. Şekip bey ve İngiliz kızı Lyda arasında bizim tabirimizle önce platonik başlayan bir aşk. İnsanın okurken "yeter artık seviyorum de bitsin kardeşim" diyesi geliyor. Zamanın sosyete hayatında geçen davetler, bir Türk salon erkeği Şekip Bey'in hayranlıkla izlenen vals yapışı.... Artık sevdiğini itiraf ederek evlenme teklifi yapmak istediği akşam Şekip Bey'in, çok sevdiği Lyda'sının İngiltere'ye dönecek olduğunu öğrenmesi ve tren garında biten vedalaşma seramonisi ...
Salon köşelerinde, dönenim sosyo-ekonomik, kültürel boyutuna ışık tutmanın yanında ( bazı bölümlerde seçiliyor) betimlemelerin havada uçuştuğu buram buram Servet-i Fünun özelliklerini barındıran bir roman. Karşılıklı konuşmalar az daha çok Şekip’in iç sesi ve ortamın imgeleminin anlatımı söz konusu. İmgelemin çok olması kitabın en azından benim için okumayı zorlaştırdı.
Kitap Osmanli beyzadesi ve ayni zamanda Bati hayrani Türkllerin batililar kadar yüksek bir kültüre sahip olmasini isteyen bunun hayaliyle yanip tutşan zaman zaman git geller yaşayayan Şekip Bey'in İngiliz aşkı Miss Lydia ile olan aşk macerasini anlatiyor.Bu macera bir salon toplantisinda başlıyor ve hep böyle salon toplantilarinda devam ederek gelişiyor.Kitap ne yazik ki cok okunmaya deger degildi benim icin zor okudum.Sıkıcı salon toplantilari uzun diyaloglar ve kişilerin coklugu okumayi zorlastiriyor.
İstanbul beyefendisi Şekip ile ingiliz hanımefendisi Bayan Lidyanın aşkını, Şekip beyin kendi ağzından dinliyoruz.İstanbulun 19.yy sonlarında belirli bir zümrenin yaşayış biçimi hakkında ipuçları vermesi beni cezbetti.Okumaya değer güzel bir aşk hikayesi.Fakat hikayeden ziyada yazar hislerle durumlarla eşyalarla ilgili okadar çok betimleme,kelime oyunu yaparak okadar uzun cümleleri çok sık kullanmış ve asıl hikaye kitapta çok az yer kaplıyor. Bu kısmı bana çok sıkıcı geldi...
Öğretmenler gününde hediye gelmişti anca nasip oldu okumak..
Safveti Ziya'nın Salon Köşelerinde romanı 1898'de Servet-i Fünun dergisinde bazı kısımları sansürlenerek tefrika edilmiş, daha sonra 1912 yılında kitap olarak basılmış.
Romanın baş kahramanı Şekip’in öldüğünü daha baştan öğreniyoruz. Ölmeden yazdığı kendi hikayesini okuyoruz. Şekip tam bir salon erkeği ve harika bir “valsör”dür. İstanbul’da yaşamasına rağmen bütün arkadaşları ecnebi olan Şekip’e günün birinde Lydia Sanşayn adlı “süzük gözlü” bir İngiliz kızını takdim ederler. E o zaman VALS
Bu ikisi nedense birbirini iğneliyor sürekli ve gizlice de seviyorlar. Şekip 3. şahsa pek ilginç gelmeyecek devrelerden geçen aşklarına bir anlam kazandırmak için Lydia’ya evlenme teklif edecekken onun ailesi ile Londra’ya geri döneceğini öğrenir. Son görüşmelerinde Lydia Londra’ya onun da gelmesini rica eder ama anlaşılan Şekip hür değildir, gidemeyecektir. Eveleyip gevelerken Lydia onu vatanı için uğraşan bir hürriyet kahramanı sanınca hayatının boşluğunu daha iyi anlayan Şekip kahrolur (sonra da gitmiş kendini öldürmüş).
Ha bir de, bu son görüşmede Lydia bir hatıra olarak altın bileziğini çıkarıp Şekip’in koluna takıyor, hiç çıkarmamasını istiyor. Nasıl ya???