[Herkesin ebeveyn olmaması gerektiğine dair iyi bir kanıt bence bu kitap.]
－－－
Lydia Lee, ailenin gözde çocuğudur. "Birçok arkadaşı olan ve onlar tarafından çok sevilen, doktor olma hayalleri taşıyan" kız, bir gün evlerinin yakınındaki gölde ölü bulunur. Ölümü intihar mıdır yoksa cinayet mi? Sonuca bence çok şaşıracaksınız.
－－－
Açıkçası, yazarın kalemi beni çok sarmadı. Okurken zorlanmadım ama çok etkileyici de bulmadım. Fakat işlediği konuya bayıldım.
Irkçılığın, aynı zamanda kadınların erkekler arasında hor görülmesinin ve 'o bunu yapamaz zaten' söylemlerinin, insanların hayatında ne kadar etkili olduğunu çok güzel anlatmış.
Bu travmaların sebep olduğu başarısızlıklar, anne babalar tarafından, çocuklarının aşmasını ve de gerçekleştirmesini istediği hayallere evrildiğinde, her şey bir karmaşaya dönüşüyor. Ve ortaya ne istediğini bildiğini sanan, terk edilme korkusuyla her söylenene evet diyen ya da içten içe bir şeylerin doğru olmadığını sezen ama tam idrak edemediği için bunun ağırlığında sönüp giden çocuklar çıkıyor...
Kitap boyunca, çocukların içinde yaşadığı bu boğucu hayatı resmen hissettim. Ruhum daraldı. Ve genellikle sinirlenip üzüldüğüm bir kitap oldu. Daha da üzücü yanı, bu yaşananların tamamen bir kurgu olmaması. Dünyanın her yerinde benzer şeyleri yaşayan birçok kişi var. Üzücü gerçekten. Yazarın bunları ele alması çok hoşuma gitti. Bence siz de bir şans verebilirsiniz.
