Hayatım yüktü, hasretim ölümdü, ruhum feryad ediyordu…
Kuşkulardan kurtuldum, kalbim nefes aldı, yeni bir hayata uyandım.
Yine kusurlarla doluyum fakat bir umut yeşerdi ruhumda. Derdimi anladım, devasını biliyorum.
“Rabbim!” diye sesleniyorum. “Söyle ey kulum!” diyor…