“Sıklıkla kitapçı raflarına, kütüphane köşelerine sığınacak, koltuğunun altında bir kitapla çıkacaktı.Tarihi ve yaşadığı yüzyılı sorguladığı gibi şiirin hasına ulaşmak için tek bir mısrasına katık bulmak için okudukça okuyacaktı kitapları.
…1930’ların başıydı, bir yol yordam buldu Gazi’nin karşısına çıktı. Zeynel Abidin çaldı, Gazi dinledi. Şarkı bittiğinde Gazi, “Bu çalgı hangi meclise girse şenlik olur, etrafa neşe saçar, adı Cümbüş olsun.” dedi…