Bozkırın ortasında irili ufaklı tepecikler alabildiğine uzayıp gidiyordu. Vakit ikindiyi henüz geçmiş olmasına rağmen güneş de mevsimin rengi gibi sapsarıydı. Küçük bir tepenin üstünden ufka bakan Kumcu, yarın sabah, bu topraklardan ayrılacaktı. Bu, ilk uzun ayrılığı olacaktı, daha önce günübirlik ve üç-dört günlük ayrılıklar yaşamıştı ama bu, onlar gibi olmayacaktı. Gidecek ve belki de bir daha hiç dönmeyecekti.
O ve arkadaşları için maceralı, heyecanlı, bir o kadar da tehlikelerle dolu bir yolculuk başlıyordu...
