O, Yavuz Sultan Selim Han’dı. Büyük Türk İmparatoru, Roma Sultanı... Kısacık bir ömre sanki bütün yeryüzü sığdı. Bir uçtan bir uca büyüyüp gelişen imparatorluk karşısında Hıristiyan Avrupa, şaşkın ve tedirgindi. Batı, o yüzünü bir süreliğine de olsa doğuya çevirdiği için az da olsa nefes almıştı ki Türk hükümdardan haber geldi: "Asya’daki sorunları çözdüm, çok yakında benden haber alırsınız" Bayezıd Han oğlu Selim’in ihtişamlı gölgesi dağların üzerinden toprağa düştü. Bütün bir tarih sanki canlanıp satırlar arasında kendine bir kez daha yer buldu. İsmi Gazel’di. Huyu suyu herkesten farklı. Sanki bir sonbahar yaprağıydı o. Oradan oraya savrulup dururken aklında âşık olduğu o adam... Rüstem ise aklı Kumru’da bir deli oğlan. Peki ya İlyas? Onun dünyasında her şey yeni baştan yazılabilir ve her doğru sadece ona hizmet ediyorsa geçerlidir. Yavuz Sultan Selim Han kendi hükümranlığını, kendi ismi altında sonsuzluğa yazarken Gazel, Rüstem ve İlyas’ın hikâyesinde bir dönem yeniden beden bulup canlanacak, belki de herkes kendi öyküsünü baştan anlatacak.
