Ben ölmek isterken hep bir kapı bıraktım ardımda, ya güzel güzel olabilecek bir hayatı terk ediyorsam diye . Fakat böyle bir durumdan sonra yaşanabilecek tüm yanlarını yitiriyordu hayat. Nefes alabileceğim tüm gökyüzünü elimden acımasızca söküp alıyordu...
Bayım, bana her dokunduğunuzda kalbimde bir şeyler filizleniyor. Henüz adını koyamadığım, yalnızca sizin toprak olabileceğiniz bir şeyler. Bana ne zaman dokunsanız, içimde öldürdüğüm ne varsa hayat buluyor, sizinle yeniden doğuyorum.
Ben en soğuk mevsimi kış zannederim bayım. Meğer bir kar tanesinin bile yetişemeyeceği yerlerim varmış...Soğuğu bilirim bayım, soğuğu iliklerime kadar bilirim. Yalnız benim,sizden gelecek en ufak bir kıvılcıma dahi ihtiyacım var...
“Bayım, benden gitmek için attığınız her adımda kalbim bu korkunç ritimden dolayı sarsılıyor. Lütfen, ayak seslerinizi duyamayacağım kadar uzaklaşmayın. Zira bu ritmi taklit eden kalbim, durabilir…”