Kafkanin Dava'sından sonra acikcasi yine beynimin yanacagini dusunerek okumaya basladigim kitap.Uzun uzun betimlemelerden kolay kolay sıkılmadığım nadir kitaplardan biri oldu..Hatta nerdeyse Milenaya Mektuplar kitabina olan begenimle kapisir.Hepimizin hayatinda bir Şato yok mu uzaklarda, ulasilabilir gibi gorunen, fakat ulasilamayan.Garip garip varilacak guzergahlar.
Kitabi okudukca sanki orada ben de vardim gibi hissettim, Barnabaslar, Canim Frieda, o kipir kipir yardimcilar, zavalli Pepi, hancinin fettan karisi, ne oldugu belli olmayan Klamm.Güzel bir okuma oldu, bu arada devlet isleri her zaman ayni demek ki.Muracaatcilar bile ayni.Ah Kafkam, uzumlu kekim
