Insan bir şeyler olmasını bekliyordu, sabahtan aksama kadar bekliyordu ama hiçbir şey olmuyordu. Tekrar ve tekrar bekliyordu, düşünüyor, düşünüyor, ta ki şakakları ağrıyan kadar düşünüyordu. İnsan yalnız kalıyordu. Yalnız. Yapayalnız.
Takıntılı, tek bir düşünceye saplanıp kalmış insanlar beni hayatım boyunca etkilemiş çünkü kendilerini sınırlayan bu insanlar sonsuza daha da yaklaşırlar. Özellikle de böyle dünyaya aykırı olanlar, özel malzemelerle kendilerine karıncalar gibi tuhaf ve bir defaya özgü küçük bir dünya inşa ederler.