I think— I think maybe I want to keep them all, and that’s the most terrifying thing I’ve admitted to myself in a very long time.
Bu kitaba damgasını vuran ve en sevdiğim karakterler net Brutus ve August oldu. Karakter dediğime bakmayın, ikisi de dumandan köpek yavruları. Ama Oli ile ilişkileri o kadar sevimli ki… Brutus Nox’un, August ise North’un nightmare creatureların ve çok tatlılar. Neyse, kitaba gelecek olursak eğer, yine genele bakıldığında çok olay olmayan bir kitaptı. İlk kitabın bittiği yerden başlıyor direk ikinci kitap. Ve tabi yine bomba bir sonla bitiyor. Ama arada geçen süre boyunca biz yine Oli, Bond’larının atışmaları, okul ve ödevlerle biraz boğuşmasını okuyoruz. Bir kaç ufak aksiyon olsa da çok da büyük şeyler değillerdi. Ama son 70 sayfada olanlar ve ortaya çıkanlar Oli ve grubun, işlerin sandıklarından daha derin ve ciddi olduğunu anlamalarını sağladı. Sonunda Atlas ve Gabe de Oli ve güçleri hakkında bir kaç şey daha öğrenmiş oldu. Gracie ve Gloria keşke acı çekerek ölse ya cidden Oli’ye yaptıkları yüzünden. Ve ayrıca hani reverse harem ya bu kitaplar, Oli ve Bond’lar zar zor birbirine dokunuyor. Neyse ki son 50 sayfa kala gruptan biri Oli ile bağını ‘tamamladı’. Yoksa daha ne kadar giderdi böyle bilemiyorum yani slow burn de ama işte. Neyse ki devamının olduğunu bildiğimden rahatla devam edeceğim. Hız kesmeden üçüncü ile devam etmeyi düşünüyorum.
