Ona göre, savaş alanına nihai zaferi kazanma kapasitesine sahip yeni eğitim görmüş ve dokunulmamış bir orduyu 1917-18 yıllarında çıkartabilen herhangi bir muharip taraf, Avrupa ve Asya'da barış düzenlemelerinin alacağı şekli tespit edebilirdi.Düşüncesini dayandırdığı sebepler, temel bir hesap yan- lışlığı dışında nerdeyse kusursuzdu: Kendi ülkesinin ve yakın müttefiki Fransa'nın kaynaklarını ve insan gücünü tüketmesinin hızını eksik hesap etmişti. Kitchener'in savaşı kazanabileceğine inandığı Yeni Ordu'yu hiçbir İngiliz hükümeti 1917 yılına kadar ihtiyatta tutamazdı. Ölümünden iki yıl kadar sonra Batı Cephesinde zafer kutlanırken, "gemileri, askerleri ve parasıyla" savaşın sonucunu tayin eden İngilizler, hatta Avrupalı bir devlet dahi değildi. Bu güç, müttefiklerle herhangi bir taahhüt ilişkisi bulunmayan "Ortak Devlet" Amerika Birleşik Devletleri; dünyaya adil ve kalıcı bir barış için önerilerini sunacak ve ahlaki rehberliği sağlayacak otorite ve güce sahip kişi de ABD Başkanı Woodrow Wilson olacaktı. Onunla karşılaştırıldığında, Britanya, Fransa, İtalya, Yunanistan, Sırbistan ve Romanya'nın temsilcileri, Alman devletine ve onunla beraber yıkılan dayanaklarına karşı kazanılan zaferlerin ganimetlerini paylaşmak icin üsüşmüş basit ölümlerdi.

Sayfa 22

Savaş Biterken 1918 Alan Palmer